شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

لَٿيون سمنڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون.

لَٿيون سمنڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون.
اکيون ننڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون.

اَڪن تي پئي جو هي چانڊاڻ آ،
ڦُليون چنڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون

مَٿن تنهنجو پاڇو برف ٿي پيو،
نَديون منڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون.

ڏٺو تو نه مُکڙين کي نظرون کڻي،
ڪَليون ڪُنڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون.

هئي جَڙ ته هڪڙي سَڀن جي ميان!
وَليون وَنڊَ ۾، نيرڙيون ٿي ويون.
*