گهاءُ گَهنگهور هِن گَهٽائن تي.
آ اُداسي اَڃا تلائن تي.
چاندني آھي جهيڻي مُرجهايل،
چنڊ پيلو کِڙيو خزائن تي.
پيرَ تنھنجا زمين تي ناهن،
تنھنجو آهي سفر هوائن تي.
ڪا وراڻي اَچِي ڇَنڊي ڦُوڪي،
دز وَئي آ ڄَمي صدائن تي.
روز جيئڻ تي وِياج وَڌندو آ،
روز قيمت نئين دوائن تي.
قيد ڪاٽيي به ڪين ٿو ڪٽجي،
ڪين آئي ڪَمي سزائن تي.
ويڙھ سان ئي وطن ڪبو حاصل،
ديس ٺھندو نه هي دُعائن تي.
شام ٿئي ٿي شھيد سانجهيءَ جو،
ماتمي دل آ ڪَربلائن تي.
هاڻ اي دل! گهڻي ٿي رولاڪي،
ضَبط ڪر پنھنجي ڪَلپنائن تي.
*