شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

فون تو بند ڇو ڪئي آهي؟

فون تو بند ڇو ڪئي آهي؟
منھنجي ساهن تي گُهٽ آ ڏاڍي،
بيقراريءَ جي ٻُٽ آ ڏاڍي،
زندگي رُڃ ٿي پئي آهي،
فون تو بند ڇوڪئي آهي؟
*
تنھنجو آواز جو ٻُڌو ناهي،
ڪُجهه به مون کي ٻُڌڻ اچي ئي نٿو،
رنگ ڪو روح ۾ رَچي ئي نٿو،
هي ڀَلا ڪھڙو جياپو آهي،
تنھنجو آواز جو ٻُڌو ناهي.
*
پين سان تو پَني مٿان ٺاهي،
تنھنجي نالي جو دستخط آ دل،
پيار جو پھريون لِکيل خط آ دل،
عشق اهڙي ڏني آ آگاهي،
پين سان تو پَني مٿان ٺاهي.
*