شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

چيريءَ جي ذائقي جھڙو نظم

چيريءَ جي ذائقي جھڙو نظم

پَٺاڻيون پَربتن جيڏيون،
برف وانگر اَڇون اُجريون.
وَڃن پيون ڪامڻيون ڪيڏيون،
نديءَ تي پُل مٿان اُڪريون.

اکيون ٿاڌل جيان ٿڌڙيون،
ڏسن ٿيون روز چشمن مان.
پري کان پِرھ جيان پَڌريون،
ٿيون جَرڪن جَر تي ڪِرڻن جيان.

چپن تي رنگ چيريءَ جو،
کَٽو ذائقو زبانن تي.
اَنگن ۾ آ انگوريءَ جو،
نَشو ڪيڏو حَواسن تي.

بَدن ڀُورو آ پِستن جيان،
۽ اَخروٽن جيان ڇاتيون.
حُسن کي پِي نٿو ڍاپان،
اکيون موهين مَڌماتيون.

کُليون وادين جيان ٻانھون،
ويون ويڙهي ولين وانگر.
وتيون سين خواب جون واهون،
ٽِڙي پياسين ڪَلين وانگر.
*