هي به وڃبا درد جالي، درد جا وارث اسين.
سڀ خوشيون تنھنجي حوالي، درد جا وارث اسين.
دل جلائي تنھنجي لاءِ، مون ڪئي آ روشني،
روشني رَکجان سنڀالي، درد جا وارث اسين.
زندگي ڀي حادثن جي رُوپ ۾ آهي ملي،
هر اذيت پنھنجي نالي، درد جا وارث اسين.
عشق ۾ آهن رَچِي سڀ فاصلا فانوس ٿيا،
دل وڇوڙن کي ٿي پالي، درد جا وارث اسين.
پنڌ پيڙا جي ڪيا اڄ پير زخمي روح جا،
رَڙ ڪئي ڇاتيءَ مان ڇالي، درد جا وارث اسين.
سُور سيني ۾ سمائي، تنھن ڪري جيئان پيو،
آ چيو ڀِٽَ جي رسالي، درد جا وارث اسين.
رِڻ جا راهي ازل کان، پير، واريءَ مان ڦُٽا،
جيءُ کي جهوريو جُهڙالي، درد جا وارث اسين.
*