روز دل جي گهٽيءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
توسوا زندگيءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
چاهتون، چنڊ، چيٽ، چانڊوڪي،
قُرب واري ڪَتيءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
جاڳ ويئي اکين کي اورانگهي،
خواب جي خودڪشيءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
پيرَ واريءَ ۾ ٿي وَيا تَحليل،
هاڻ سنڌو نَديءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
توڙي آهي سُڃاڻ آڳاٽي،
مان صدين کان صَديءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
منھنجو چھرو وِڃائجي ويو آ،
مان به ڪنھن اَجنبيءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
توکي ماڻڻ جي مُند گُذري وَئي،
هاڻ اِن بيوسيءَ ۾ ڀَٽڪان پيو.
*