ملي جا زندگي ذَري اُها سَڄي فضول ٿي.
اسان کي اَنت کان اڳي به سا سدا قبول ٿي.
خبر به ڪين ڪا پئي ته خاڪ ۾ ملي وئي،
فقط مِٽيءَ جي مُٺُ ئي وجود جو حصول ٿي.
اڃان به سچ پيو چڙھي مَسيح جيان صليب تي،
جھان جي اِها رَوا سدائين بي اصول ٿي.
لٿي لامذهبي شعور تي شُعاع جيان اچي،
نه ڪا به سوچ آسمان تان ڪڏهن نزول ٿي.
حيات حادثا کڻي لَٿي جو لَحد ۾ جڏهن،
ڍَڪيل اَڇي ڪفن اندر مَمات ڀي مَلُول ٿي.
ڪئي گٰلاب ٽھڪَ جا ڇَڻي ويا چپن مَنجهان،
تڏهن ته رَمز لُڙڪَ جي اکين کي آ وصول ٿي.
نه ڪنهن به خواب آ ڇُھي نِگاھ ۾ اچي ڪڏهن،
نِماڻي ننڊ اکين جي اَزل ڪَنان بَتول ٿي.
سڀن جي ديد کي رولي وڃي پئي اکيون کڻي،
حُسن ۾ لال ٻير جيان پَچي وَئي ڳَٽول ٿي.
*