خوابن جي ڪليسا
نتيجا کوڙ ٿا نِڪرن،
حياتيءَ جي حقيقت مان.
سبق ڪو ڪو پِرائي ٿو،
عَذابن ۽ اَذيت مان.
سَڙان سگريٽ وانگر ٿو،
ڇَڻان پيو ٿو ڦُلن وانگر.
ٽِڙن ٿا خار اڄ مون ۾،
گُناهن جي گُلن وانگر.
نه ڪو سنگتي نه ئي ساٿي،
نه ئي ڪو رازدان دل جو،
کِڙي ها چنڊ خوابن ۾،
ڪٿي آ آسمان دل جو؟
خوابن جي ڪليسا ۾،
نِنڊون مَصلوب ٿي وينديون.
رُلي وئي راحبا دل جي،
اکيون آشوب ٿي وينديون.
وري صحرا سڏيو آهي،
رَڙي ٿي روھ ۾ واري.
دُکِي دل ڪُونج ٿي ڪَرڪي،
مٿان سِج باھ آ ٻاري.
ترائيءَ تي تِتَر ٻوليو،
لَنوي ٿو لات ٻاٻِيھو.
ڀِٽن تي باک اُڀري آ،
او ڪُونجن جا ولر بيھو!
سُرن ۾ وِڄ پئي ڪَڙڪي،
وَڄي ٿي بانسري وِلهه ۾.
جلي ٿي جاڳ جوتيءَ جيان،
ٻَري ٿي باهڙي چُلهه ۾.
*