مُنتشر ٿو رهي ڌِيان لِکان.
هڪڙو گُمنام ٿو گُمان لِکان.
ڪُجهه ته احساس جي حَوالي ۾،
بي دليءَ جو به داستان لِکان.
ٻُڌ، منھنجي ذهن ۾ جاڳي ٿو،
ڪو نئين دور جو گِيان لِکان.
مان عَدم مان عَيان ٿيو آهيان،
بي بَقا نانءُ ڪيئن نِشان لِکان.
جِت کُٽي ٿي نظر نِگاهن جي،
ٿو اُتي نيرو آسمان لِکان.
ڪير پڙهندو پھاڙ جا پٿرَ،
ڪھڙو پيرن جو مان بَيان لِکان.
هِن ڌرتيءَ جي ڪنھن به حِصي تي،
منھنجو ناهي ڪٿي مَڪان لِکان.
خواب جھڙو ڪو خط لکان اهڙو،
توکي جنھن مَنجهه پنھنجي جان لِکان.
زندگي آزمائشون ڪيڏيون،
لُڙڪ تي لُڙڪ امتحان لِکان.
پاڻ سان پاڻ ٿو هَلان هيڪل،
پاڻ هَمراھ، مھربان لِکان.
*