شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

پھاڙن تان ڏسان ٿو،

پھاڙن تان ڏسان ٿو،
آبشارن جي روانيءَ کي،
ڀِنل سانجهي سُھانيءَ کي.

شَفافي جهيل جي نيڻن،
ٻَکيو رنگ آسمانيءَ کي،
ڀِنل سانجهي سُھانيءَ کي.

خوابن ۾ سَجايان ٿو،
نظارن جي نِشانيءَ کي،
ڀِنل سانجهي سُھانيءَ کي.

پُڄڻ چاهين ٿا پَربت،
خُدا جي لامڪانيءَ کي،
ڀِنل سانجهي سُھانيءَ کي.

ٿڌا چشما چُمي آيا،
برف جي بادبانيءَ کي،
ڀِنل سانجهي سُھانيءَ کي.

بَدن جي بارشن پُوچيو،
جَھَلم جي جوانيءَ کي،
ڀِنل سانجهي سُھانيءَکي.
*