“نانيءَ جي نالي”
هوءَ سُتي پئي آ،
ڪفن ۾ ويڙهِي،
دنيا هي ڪھڙي؟
تارن، تُربت جي مٿان،
جوتي پکيڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
وکريل حياتي هئي،
موت اچي ميڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
آخر وڃين ٿينءَ تون،
هاءِ! قبر ڀيڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
ڪيڏي پيڙا تو امان!
جيون ۾ جهيڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
عينڪ لاهي تو رکي،
پئي آ اوهڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
ڇا تو سُڏڪا پئي ٻُڌا؟
او امان پوڙهي!
دنيا هي ڪھڙي؟
مٽيءَ جي سَمُونڊ ۾،
هڏڙين جي ٻيڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
تنهنجي سفر آخري،
دُک جي ڌُن ڇيڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
اک مان ڳوڙها ٿي ڪِرِي،
ڳالهه جا تو ڪَيَڙي،
دنيا هي ڪھڙي؟
*