شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

عاشقيءَ کي خُمار ها تنھنجا.

عاشقيءَ کي خُمار ها تنھنجا.
دل لڳيءَ کي نِکار ها تنھنجا.

تو اکين ۾ اچي ڏٺو ئي ڪِٿ،
مُنتظر انتظار ها تنھنجا.

پاڻ کي ياد ئي نه آيس مان،
خيال دل تي سَوار ها تنھنجا.

مان ستارن کي ڏسان ها پو ڪيئن؟
مُک تي وکريل جو وار ها تنھنجا.

موٽندي دل ڳڀا ڳڀا ٿي وئي،
پيچرا سڀ ترار ها تنھنجا.

مان ته مُکڙين جيان ٽِڙيس من ۾،
ڀاڪرن ۾ بھار ها تنھنجا.

تون نه آئينءَ ڪين پورا ٿيا،
آخري انتظار ها تنھنجا
*