شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

سَڏن سان ڊَٺل کي اَڏيندو وَڃي.

سَڏن سان ڊَٺل کي اَڏيندو وَڃي.
ڪو ويندڙ کي آواز ڏيندو وَڃي.

ڪٿي ڪير موٽي اچي ٿو مگر،
ويل وقت کي ڪو سَڏيندو وَڃي.

ڏني وقت کي مون ئي گردش هئي،
اهو ئي ٿو پُٺتي ڇَڏيندو وَڃي.

ڪٿي ڪير آهي رهيو مُستقل،
لَڏيندڙ سدا ٿو لَڏيندو وَڃي.

الائي اُهو آھ رستو ڪٿي؟
جو تو ساڻ مون کي گَڏيندو وَڃي.
*