شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

درد جي آتڻ مٿان،

درد جي آتڻ مٿان،
عشق ٿو مون کي ڪَتي.

وقت ٿو ٽاڻي ڪَپهه جيئن،
هِن وڇوڙي جي هَٿان،
عشق ٿو مون کي ڪَتي.

ساھ جو هي سُٽ سَنھڙو،
روز سُڏڪن سان اُڻان،
عشق ٿو مون کي ڪَتي.

جيءُ جو آ جُهور چَرخو،
پو به ٿو جُهرندي چُران،
عشق ٿو مون کي ڪَتي.


مان رهيس سَرمد جيان ئي،
هُو اَڀي چند وانگيان،
عشق ٿو مون کي ڪَتي.

خواب جا ڌاڳا ٽُٽل سڀ،
روز نيڻن سان ڳنڍيان،
عشق ٿو مون کي ڪَتي.
*