شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

تنھنجو آنچل هوا ۾ اُڏري ٿو.

تنھنجو آنچل هوا ۾ اُڏري ٿو.
روح منھنجو رنگن مان گُذري ٿو.

ننڊ نيڻن ۾ ٿي وئي بُوندون،
خواب هڪڙو گهٽا مان گُذري ٿو.

ڌُنڌ عينڪ جا ٿي ويا شيشا،
ڪنھن جو چھرو اکين مان اُڀري ٿو.

ذهن جي ڀُونءِ مان سِلي وانگر،
خيال خوشبو جيان ڪو اُسري ٿو.

سمنڊ ڇولين سان پھاڙين کي ٽُڪي،
پنھنجي اندر جو درد اُڪري ٿو.
*