ڳالهه ڳوڙھن جي، ڳھيليءَ ۾ هئي.
سانجهه سُڏڪن جي سھيليءَ ۾ هئي.
وَلَ وانگر چنڊ کي ويڙهي وئي،
ياد هيءَ ڪنهن جي چَنبيليءَ ۾ هئي.
هوءَ خوابن جي جُهڳيءَ ۾ پئي رهِي،
عمر ڀر جيڪا حويليءَ ۾ هئي.
سمجهه ۾ آئي نه مون کي عمر ڀر،
زندگي گُذري پھيليءَ ۾ هئي.
ڪين پر جِهرڪي ڏسي اُن کي سگهي،
اک هوءَ ڪنهن جي گُليليءَ ۾ هئي.
اڄ به اُن کي سنڌ ساريندي اَٿئي،
ڪالهه جا رونق ڦُليليءَ ۾ هئي.
سا نه دنيا ۾ نظر آئي ڪٿي،
ڳالهه جيڪا هُن اڪيليءَ ۾ هئي.
*