شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

اَزل ۽ اَبد جي وِچ تي

اَزل ۽ اَبد جي وِچ تي

*وقت لاوارث سدائين
هيڪلو هلندو رهيو
هي ڪٿان آيو
وڃي ڪيڏانھن پيو
سلسلو هڪڙو پُٺيان کان
پيو مُسلسل ئي هَلي
ڪين جنھن جو ڪو به آهي ڏَس پَتو
حال جي هي مُختصر پُل تان لَنگهي
ٿو وڃي اڳتي خبر ناهي ڪٿي؟
مان اَزل ۽ اَبد جي وِچ تي کَڙو
حيران آهيان
ڪُجهه ئي پل مھمان آهيان
پو مٽيءَ جي مان اَڄاتي پار ڏي
ويندس هليو
۽ مٽيءَ جي مھڪ ۾ تبديل ٿي
وقت جو حِصو ٿي ويندس!
ڪو ڳُجهو قِصو ٿي ويندس!
*