شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

جُڳن جي جاڳ آهيان مان.

جُڳن جي جاڳ آهيان مان.
ڦِٽل ڪو ماڳ آهيان مان.

ڪري مون کي وئي دنيا،
اُهوئي تياڳ آهيان مان.

پُڳو دل وٽ نه ڪو رستو،
اَڄاتو ماڳ آهيان مان.

جلي ٿي زندگي مون ۾،
اَزل جي آڳ آهيان مان.

ڇُلين ٿي سمنڊ وانگر تون،
اُنھيءَ تي جهاڳ آهيان مان.

وڻئي جيڏانھن وارين تون،
سَندي هٿ واڳ آهيان مان.

نه مون کي ڪنھن به آلاپيو،
اَڳاتو راڳ آهيان مان.
*