عُمر مُفلس جي اَجائي ٿي وڃي.
بُک ماڻھوءَ کي به کائي ٿي وڃي.
تون خدا، توساڻ منھنجي آ خودي،
خاڪ توبن ٿي خُدائي ٿي وڃي.
مان وڇوڙن جي ڪھاڻي آهيان،
زندگيءَ کي جا ٻُڌائي ٿي وڃي.
آرسي مون کي ڏسي سوچي چيو،
اَجنبي سان آشنائي ٿي وڃي.
زندگي توکان اُداسيءَ ۾ وري،
خودڪشي ڇو گُنگُنائي ٿي وڃي؟
تون اَڪن جھڙيون ڪَڙيون وِٿيون نه ڪر،
مِل ته هيءَ دل واڱڻائي ٿي وڃي.
*