ٿي ٽُٽي هر روز ٽاڪو ٿي وئي.
دوستي پنھنجي پھاڪو ٿي وئي.
هر ڪو جيئڻ جي اَداڪاري ڪَري،
يا خُدا! دنيا به خاڪو ٿي وئي.
دل جلي آ ميڻ وانگر رات ڀَر،
پِرھ پَڌري اي عُشاقو! ٿي وئي.
مُفلسيءَ جي ديس تي ماڪڙ لٿي،
فڪر ۾ هي قوم فاقو ٿي وئي.
ماڪ پيالن تي وَسِي پيئي پُڇي،
مي ڪشي پوري پياڪو ٿي وئي!؟
مُنھن ڀَري ڌرتيءَ مٿان ڪِرندو رهيس،
هر قدم هر راھ جهاڪو ٿي وئي.
*