خواب ۾ تون رُسي وَئي آهين
خواب ۾ تون رُسي وَئي آهين،
جاڳ ۾ ڀي پَيو ٿو پَرچايان.
اُس ۾ تون پُسي وَئي آهين،
سانوڻين کي پَيو ٿو سَرچايان.
گهاٽ تي اڄ گهٽا لَٿي آهي،
نينگرين جو ڇَڏيا ڇَتا ڇوڙي.
سُرمئي ڏِسُ! سَنجها لَٿي آهي،
ڪيترا رنگ سُونھن جا جوڙي.
تنھنجي نيڻن کي روح ۾ اوتي،
حُسن تنھنجي جو مَڌُ پيتو آ.
رنگُ دل تان نه ٿو لهي ڌوتي،
مون اَڃان جام اَڌُ پيتو آ.
ٽھڪَ جھڙا اُڏن پَيا پوپٽ،
مُرڪ جا موتيا کِڙائين ٿي.
زندگي جا لَھيو وَڃن جَهنجهٽ،
تون جڏهن گيت گُنگنائين ٿي.
موسمن جا مِزاج ٿا مَٽجن،
ساري فطرت خُمار ۾ آهي.
وقت جا پيرَ ئي نٿا کَڄجن،
تنھنجي سڀ ڪُجهه حِصار ۾ آهي.
تنھنجي رستن مَٿي اُڏن جُگنو،
تنھنجي پيرن ۾ روشني ڪيڏي.
تارڙا سڀ پَيا لڳن جُگنو،
توتي موهت آ سرشٽي ڪيڏي.
*