عَڪسَ ذَرڙيون ٿِيل مِلايان ٿو.
آرسيءَ سان اکيون ڀِڃايان ٿو.
روز خنجر پُٺيءَ ۾ لڳندو آ،
روز مان دوستي نِڀايان ٿو.
ساٿ تنھنجو رهيونه آ سَرهو،
زندگي! توکان موڪلايان ٿو.
ڇو وَٺان اِمتحان ڪنهن جو مان،
پاڻ کي پاڻ آزمايان ٿو.
موڙ تي هُوءَ متان هُجي بيٺي،
هيءُ سوچي پُٺيان نِھاريان ٿو.
تونه جيڪر سَڏيو هليو ويندس،
توکي اڳ ۾ ئي مان ٻُڌايان ٿو.
*