شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

رنگن ۾ مون گهولي دل.

رنگن ۾ مون گهولي دل.
ٿي پئي هولي هولي دل.

انڊلٺ جا احساس ڏئي،
سانوڻ آ ڇاڇولي دل.

ڪنهن هيءَ منھنجي ڪُوڪ ڪُٺي،
تنھائيءَ ۾ ٻولي دل.

ڪير به ڪين ڀَڃِي سگهندو،
اوکي آھ پِرولي دل.

سمنڊ بڻايم ساروڻيون،
اُن ۾ ٿي پئي ڇولي دل.

ڪمري وانگر بند هئي،
عشق! اچي تو کولي دل.

نيرَ نظر جي جيئن ڇُھيو،
نينھن ڪَئي نِيرولي دل.

جيون جوڳي آ جُهونو،
گيڙو اُن جي جهولي دل.
*