در ته کَڙڪيو نه آ پو به کوليان ڪيئن؟
ڪنھن جي پاڇي کي اُوندھ ۾ ڳوليان ڪيئن؟
ننڊ کي جاڳ جي ڪنھن ڏني آڳ آهي،
خاڪ خوابن جي نيڻن سان ڦوليان ڪيئن؟
خيال ۾ چنڊ کي مون بيھاري ڇڏيو آ،
مان ستارن جي رستن کي روليان ڪيئن،
هر طرف اُڃَ جون دل ۾ آهن ڀِٽون ڏِسُ،
ڌَڙڪنن ۾ ٿي ٻاٻيھو ٻوليان ڪيئن؟
ھي سرشٽي لڳي جام ٿي خدا جو ڪو،
مَڌُ ستارن جو اُن مَنجهه ڇوليان ڪيئن؟
جو نه آهي حقيقت جي عالم مَنجهه ڪاٿي
مان اُنھيءَ کي عَدم ۾ به ڳوليان ڪيئن؟
ننڊ جي تو لفافي ۾ آ مُڪو ويڙهي،
خواب تنھنجو پڙهڻ لاءِ کوليان ڪيئن؟
تو ۾ تَحليل ٿي مان وَڃان چوي ٿي دل،
تون ٻُڌا پاڻ کي تو ۾ گهوليان ڪيئن؟
*