شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

اکين سان اکين کي ڪڪوري وئي.

اکين سان اکين کي ڪڪوري وئي.
سڳو ساھ ۾ سِڪَ جو سوري وئي.

مان ذرڙين ۾ وکريو پيو آهيان،
ڀرم جي هو شيشن کي ڀوري وئي.

وِسڻ ڪين دل کي ڏنو هن ڪڏهن،
جڏهن آئي دردن کي سوري وئي.

اکين ۾ تکا ڪي ته خنجر هُئس،
جڏهن ڀي ڏٺائين ته ڪوري وئي.

وڄي سانت پازيب بڻجي پئي،
چُمي ساڻ چُپ کي به چوري وئي.

هئي هيڻي هيڻي سڄي زندگي،
مگر مشڪلاتن کي ڏوري وئي.
*