شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

پٿرن جا گُلاب ڀوڳي ٿي.

پٿرن جا گُلاب ڀوڳي ٿي.
آرسي بي حساب ڀوڳي ٿي.

برف کي زندگي ملي اهڙي،
روز ڳَرندڙ سَراب ڀوڳي ٿي.

هيءَ معصوم شام شرميلي،
رات! تنھنجا نقاب ڀوڳي ٿي.

عاشقي اَنت جي پُڄاڻي ۾،
آخري اَضطراب ڀوڳي ٿي.

هيءَ ڪھڙا پياڪ آيا جو،
اي ڪَلالو! شَراب ڀوڳي ٿي.

ڇِرڪَ هُن کي ڇَڏين ٿا ٽوڙي،
ننڊ ڪيڏا عَذاب ڀوڳي ٿي.

جاڳندي جن کي هُن تراشيو هو،
ڇوڪري سي خواب ڀوڳي ٿي.
*