نَئين جو نشو
تون چئين ٿو ته توسان
جڏهن ڀي مِلان،
ڏُک پنھنجا نه تو آڏو ظاهر ڪيان،
توسان هر ڳالهه تي
ٽھڪ ڪوڙا ڏيان،
توسان غمگين هوندي به
خوش خوش هُجان،
تون ته آهين خوشين جو
خريدار پر،
منھنجي دل ۾ ته آهن
ڏُکن جا وَکر،
تون خوشين جي خلائن ۾
اُڏرين پيو،
منهنجون پاڙون مگر
ڏُک جي پاتال ۾،
گھريون آهن لَٿل،
مون کي مَصنوعي جيئڻ
اچي ڪو نه ٿو،
تنھنجي معصوميت ۾ به مصنوعيت،
تون ته لھجا، طريقا سڀئي واسطا،
روز فيشن جيان ٿو مَٽائين ميان!
تو ۾ مون ۾ فقط،
هڪڙو آهي فرق،
تون نئين جي نَشي ۾
پُراڻو رهين،
مان پُراڻي ۾ آهيان
نئون ئي نئون!
*