شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

اسان جي خاڪ خاموشي.

اسان جي خاڪ خاموشي.
اُنھيءَ تي ماڪ خاموشي.

ڪڏهن ٿي روح ٿَڙڪائي،
ڪڏهن آ ٽاڪ خاموشي.

نه ڪو هِن جو ٺِڪاڻو آ،
اَٿئي رولاڪ خاموشي.

کڻن ٿا ساھَ سناٽا،
خُدا جو ٿاڪ خاموشي.

ٿئي محسوس ٿي مَن کي،
اِها حُسناڪ خاموشي.

اُداسيءَ جون اکيون آليون،
اُگهي نمناڪ خاموشي.
*