باک اکيون کوليون،
ڪوئل ٿي ٻولي،
ننڊاکي سنسار ۾.
ڏِسان پيو مان خواب جي،
دريءَ کي کولي،
ننڊاکي سنسار ۾.
تو ۾ پنھنجو پاڻ کي
چنڊ پيو ڳولي،
ننڊاکي سنسار ۾.
لھرون، لھرون ٿي ويس،
ڇا ته ڇڏيئي ڇولي،
ننڊاکي سنسار ۾.
آوارا پيرن ڇڏيو،
رستن کي رولي،
ننڊاکي سنسار ۾.
ٽِم ٽِم ٽانڊاڻو ڪري،
بَن ۾ ڇا ڳولي؟
ننڊاکي سنسار ۾.
*