چُپ جو سَڳو چَپن کان ڇالئه نٿو ڇِڄي؟
هاڻي ته هيکلائيءَ جو هانءُ ٿو هِڄي.
ڪيڏو عجيب آهي مَنظر اکين اڳيان!
بارش سَڙي رهي آ يا باھ ٿي ڀِڄي؟
تڙپي تَنوار ٿي ڪا تَحت الشعور ۾،
ڪاجهانءِ ڪنهن جنم جي مون۾پئي جِهڄي.
بُک کي اکيون نه آهن نابين مُفلسي،
اُوندھ ۾ ساھ کڻندي ٿي زندگي ڊِڄي.
مون پاڻ کي ڀِڄڻ کان روڪي ته آ وَتو،
منھنجو ته پو به پاڇو ٿو مِينھن ۾ ڀِڄي.
*