ڏک ۽ ڳوڙها ڌرتيءَ جا.
مون وٽ نوحا ڌرتيءَ جا.
تو ئي مون کي سمجهايو،
عشق، او پوڙها! ڌرتيءَ جا.
مون لئه روز وڃن ٿيندا،
رستا سوڙها ڌرتيءَ جا.
تنهنجي اک ۾ ڪنڊن جيئن،
ماڻهو سارا ڌرتيءَ جا.
اڄ ڀي توسان اٽڪن ٿا،
دولهه دريا ڌرتيءَ جا.
وڍجي ڀي هي کٽندا ڪين،
وڻ ٽڻ ساوا ڌرتيءَ جا.
مون لئه من جي آٿت هي،
رڃ ۾ پاڇا ڌرتيءَ جا.
ڪيسين ڪيرائيندين تون؟
رت ۾ لاشا ڌرتيءَ جا.
پيرون پيرون ٿي ويندا،
جَلندڙ جهولا ڌرتيءَ جا.
*