شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

درد آيا جو راس مھڪي پيا.

درد آيا جو راس مھڪي پيا.
خواب منھنجا نِراس مھڪي پيا.

تو چپن تي چُمي ڏني مُرڪي،
منھنجا سڀئي حَواس مھڪي پيا.

مَڌ اوتيم جيئن ئي بوتل مان،
ڪيف ۾ سڀ گِلاس مھڪي پيا.

ڳالهه ڳوڙهن جي اکين ورجائي،
ٽھڪ منھنجا اُداس مھڪي پيا.

دل ۾ احساس رحم جو جَنميو،
ڪائناتن جا قياس مھڪي پيا.

تنھنجي چھري جي ڏسي چانڊوڪي،
آئينا آس پاس مھڪي پيا.
*