شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بارشن ۾ بيقراري

بارشن ۾ بيقراري

مِينھن وَسندڙ ۾ ڀِڄين ڇا تون به ٿي؟
مان ته بيٺو ٿو ڀِڄان پر هڪيلو
سانوڻيءَ ۾ تنھنجون ساروڻيون ڪئي
هر ڪڻي تنھنجو تَصور آ نئون
بادلن ۾ ڪو مُصور آ نئون
عڪس تنھنجا پيو چِٽي جُهڙ ۾ ڪئي
هيل آ برسات ڪيڏي بي چئي
وِڄ ۾ تنھنجا وَراڪا
بارشن ۾ بيقراري
بُوند هر ڪا آ اُڃاري
مان ڊِڄان ٿو
مِينھن جو پاڻي مِٺو
منھنجي ڳوڙهن سان نه کارو ٿي وڃي
تنھنجي گهر تي لُڙڪ منھنجا بَرسندا
تنھنجي دل ۾ درد جو دُونھو دُکي
تنھنجي نيڻن کي ڀِڄائي
۽ نه سڀني کي ٻُڌائي راز دل جو
تنھنجي سيني ۾ دَٻيل آواز دل جو
*