شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

عشق جي دل مٿان عنايت آ.

عشق جي دل مٿان عنايت آ.
پيار سان زندگي سَلامت آ.

تنھنجي نيڻن ۾ ٿو خُدا مُرڪي،
سُونھن تنھنجي اِلاهي آيت آ.

تِروِرا ٿو تلاشيان گُهگهه ۾،
جُستجو جاڳ جي علامت آ.

درد جي پَرستش ڪئي آ دل،
زندگي روڳ سان رفاقت آ.

هُو ستارن جي ڦِري ٿي تَسبيع،
چنڊ، آڪاس جي تلاوت آ.

مون ڏني ننڊ هُئي اَمانت ۾،
خواب ۾ تو ڪئي خَيانت آ.
*