شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

وقت جي اِمتحان مان گُذري.

وقت جي اِمتحان مان گُذري.
هر گهڙي ٿي گُمان مان گُذري.

ڪنھن ستاري ٽُٽل جيان هرپل،
درد منھنجِي ٿو جان مان گُذري.

وقت جِي بيھجي وئي گَردش،
ڪير ٿو لامَڪان مان گُذري؟

گهاٽ دل جي مَٿان وَسِي بارش،
ٿي گهٽائون گِيان مان گُذري.

اکَ اوسين نيشان ۾ رهندي،
تيرُ جيسين ڪَمان مان گُذري.

بُکَ جي باھ پو ٿڌي ٿيندي،
پيٽ جيسين نه نان مان گُذري.

وَنجهه، لھرون ڌِڪين ٿا پُٺتي،
ٿي هَوا بادبان مان گُذري.
*