شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

هُو جڏهن کان ڌار آ محسوس ٿيو.

هُو جڏهن کان ڌار آ محسوس ٿيو.
زندگيءَ جو بار آ محسوس ٿيو.

جُستجوءَ جا رنگَ ٿا هاڻي کِڙن،
هر ذري ۾ يار آ محسوس ٿيو.

روح کي چيري اندر مان ٿو ڦُٽي،
ٽھڪ ٽِڙندڙ خار آ محسوس ٿيو.

بي گُناهو جِت به ڪو ماريو ويو،
دل مٿان سو وار آ محسوس ٿيو.

کلندي کلندي روئي پوندو آ اڃا،
اڄ به ”باغي“ ٻار آ محسوس ٿيو.

*