شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

ٿورڙو هِن جَھان کان اڳتي.

ٿورڙو هِن جَھان کان اڳتي.
ٿو وَڃان آسمان کان اڳتي.

ڪھڙو اِسرار آ اُهو ڏسجي،
جو لِڪل آ زَمان کان اڳتي.

تو ڪيو هو جتي قصو پورو،
ٻُڌ! اُنھي داستان کان اڳتي.


پيٽ جا پيچرا ڏُکيا آهن،
بُک، گُذري نه نان کان اڳتي.

توکي آڻيان مان ڪيئن تَصور ۾،
تون ته آهين گُمان کان اڳتي.

آيتون پَڙھ، هَنڍاءِ دل سان پر،
سوچ ٿورو قُرآن کان اڳتي.

ونجهه لھرن تي وڃن ٿا تَرندا،
ڪير آ بادبان کان اڳتي.

ماٺ جو راز، دل پَروڙيو آ،
ڪجهه ته آهي زبان کان اڳتي.

پيرَ منھنجا چُري نه سگهندا هي،
مُحبتن جي مَڪان کان اڳتي.
*