شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

جيئن مڇي آب مان نٿي نڪري.

جيئن مڇي آب مان نٿي نڪري.
زندگي خواب مان نٿي نڪري.

اڄ به هن جو سحر آ خيالن تي،
سوچ ناياب مان نٿي نڪري.

هر گهڙي ۾ سڪون ڳولي دل،
وقت بيتاب مان نٿي نڪري.

تون ئي تون ٿي اچين نظر مون کي،
اک مھتاب مان نٿي نڪري.

ناو جيون جي کائي گهوماٽيون،
وقت گرداب مان نٿي نڪري.

دل تي ايڏو وسي وئي آن جو،
تنهنجي سيلاب مان نٿي نڪري.
*