بَدن بَرفجي ويو اَڙِي جنوري!
وري آئي آهين ڇَڙِي جنوري!
ڪڏهن تنھنجو اَمرت هُيو ذائقو،
او بادام جھڙي ڪَڙِي جنوري!
مھينن کي دل آڱرين تي ڳَڻيو،
اکين مان ٿي بُوندون ڳَڙِي جنوري!
خبرئي نه پيئي ته گُذري وئينءَ،
هُئينءَ خواب جيان هڪ گَهڙِي جنوري!
وَري روھ سارو رَڙيون ٿي ويو،
وري ڪُونج ڪھڙي رَڙِي جنوري!
ڪڏهن ڪين آٿت جو احساس ٿينءَ،
رهينءَ عمرڀر، بي وَڙِي جنوري!
الائي اَڃا ڪيسين دل ڌَڙڪندي؟
مان سَردين ۾ ويندُس سَڙِي جنوري!
اڃا تائين مون کان ٽُٽين ئي نٿي،
ڪا زنجير جي آن ڪَڙِي جنوري!
*