شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

سَڄي عمر سيلو ئي رهڻو هُيو.

سَڄي عمر سيلو ئي رهڻو هُيو.
ٻَريل دل کي ٻيلو ئي رهڻو هُيو.

نظر ۾ اُداسي آ صحرا سَندي،
اکين کي اڪيلو ئي رهڻو هُيو.

هُيو ناکئو نِينهن جو ڪين ڪو،
پَڳھ سان بتيلو ئي رهڻو هُيو.

سدا وقت جي وير ويران ٿي،
اُداسين جو ويلو ئي رهڻو هُيو.

بَٺِي درد جيءَ ۾ پَچايم گهڻو،
سَندم ڀاڳ ڀيلو ئي رهڻو هُيو.

نه سمجهي سگهيوسازشون دوستو!
هي ”باغي“ ڳھيلو ئي رهڻو هُيو.
*