شاعري آهي لَٿي.
عاشقي آهي لَٿي.
موت جي خِلائن مان،
زندگي آهي لَٿي.
دوستيءَ جي آڳُر تي،
دشمني آهي لَٿي.
چنڊَ! تنھنجي اَپسرا،
چاندني آهي لَٿي.
نيرڙي پولار مان،
روشني آهي لَٿي.
اڄ انگورن ۾ وري،
مئڪشي آهي لَٿي.
ڏُک جي ڏاڪڻ مٿان،
ڏِسُ خوشي آهي لَٿي.
ديسَ! ڇو تنھنجي مَٿان،
خودڪشي آهي لَٿي؟
*