اُوندھ جا لھي آيا، پَردا اکين اڳيان.
گُم روشني جا ٿي ويا، ڪِرڻا اکين اڳيان.
توکي چِٽو ڏِسڻ جي، خواهش گهڻي هئي،
عينڪ جا پر اچي ويا، شيشا اکين اڳيان!
ڌُنڌلائجي ويو منظر، پئي ماڻڪيون ٻُڏيون،
انداران اُڀامي آيا، ڳوڙها اکين اڳيان.
ماڻهو رهيا نه آهن، ساڳيا خُلوص وَند،
ڦِرندا وَتن ٿا بيحِس، پاڇا اکين اڳيان.
ڪيڏي نه بيوسي هئي، ڪيڏي سِتم ظَريفي،
ساڙيائون ديس! تنھنجا سپنا اکين اڳيان.
گُم ٿي ويا ڪٿي سڀ، جن ساڻ مُحبتون هُون،
اڄ ڀي چِٽا ڏسان ٿو، چھرا اکين اڳيان.
*