شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

خاموشيءَ مان خواب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.

خاموشيءَ مان خواب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.
خوابن مان مھتاب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.

لُڙڪن کي سُڏڪن سان پوئي پوئي ڀي،
صحرائن ۾ آب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.

تنھائين جا عَڪس جُڙي پوندا آهن،
لمحا ايئن بيتاب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.

جن کي ڳوليندي خود گُم ٿي ويندي آ،
چھرا سي ناياب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.

سُڏڪو سُڏڪو ناول بڻجي پوندو آ،
بيتابين جا باب، اُڻيندي آ، هيءَ دل.
*