پَوي پِيو پيار جو پارو، ڊسمبرجي اڪيلائي.
ڍَڪيل هر برف سان چارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
بَدن ۾ سَرد ڏَڪڻي، ساھ ۾صحرا جي خاموشي،
وَڍي ٿِي وِرھ سان يارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
وَيا هُو ڪالهه سامونڊي، پَري لھرن مَٿان لُڏندا،
ڪَٽيان ڪيِئن ڪانڌ بِن سيارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
ڪِري ٿي آسمانن تان، برف بي اَنت بارش جيان،
اُڻي ٿي ڏيک ڏُکيارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
ڪري نمڪين اکڙيون جو، ڇڏي هڪڙي ئي لمحي ۾،
اُهو آ سَردشُوڪارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
کڻان ٿو ساھُ جيڪو ڀي، اُهو وِھُ جيئن ڪَڙو آهي،
وِڇوڙو نانگ آڪارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
ستارا ڄڻ زخم آهن، اِهو ڦَٽ چنڊ آ جُهونو،
لُڇي آڪاس ٿو سارو، ڊسمبر جي اڪيلائي.
*