ساٿ جو سج نه ڪو اُڀاريو تو.
سانجهه جي ديپ کي نه ٻاريو تو.
تو اَڇوتي نه ڪا چُمي آڇي،
چاهتن جو نه چنڊ ٻاريو تو.
ڪنھن ڪُھاڙي جيان کُپي آڌيءَ،
ننڊ منھنجيءَ کي آهي ڏاريو تو.
پيرَ پنھنجا نَديءَ مَنجهان ڌوئي،
ڇو اُڃايل پَکي اُڏاريو تو.
ياد توکي جڏهن جڏهن آيس،
خواب وانگر تڏهن وساريو تو.
*