شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

خوابن ۾ هڪ رات پُراڻي رهجي وئي.

خوابن ۾ هڪ رات پُراڻي رهجي وئي.
جنهن ۾ ٽِڙندڙ رات جي راڻي رهجي وئي.

توکي جيڪا ڳالهه چوڻ مون چاهي پئي،
اُڃَ ۾ بي سُڌ پيئندي پاڻي رهجي وئي.

تو جا ڳُجهه ۾ ڳالهه ٻُڌائي مون کي هئي،
اُن جي توکان ڇو سَمجهاڻي رهجي وئي؟

ٻُڌندي ٻُڌندي ننڊ اچي جو ويندي هئي،
ننڍپڻ جي اَڻ پُور ڪھاڻي رهجي وئي.

مان ئي هڪڙو پاڳل اُن مان هليو ويس،
باقي ساري دنيا سياڻي رهجي وئي.

ٻار اُڃايل پُڇيو دريا ڪاڏي ويو؟
سَرد ڀَري هڪ آھ، مُھاڻي رهجي وئي.
*