شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

ڪَجرارين جي ڪاري اک.

ڪَجرارين جي ڪاري اک.
ماري وِجهندي ماري اک.

اوسيئڙي جي ٽانڊن ۾،
اوجاڳن سان ٻاري اک.

سپنا سُڃ جو ڏيک ٿيا،
اُس ۾ تَپندڙ واري اک.

ڳوڙهن جو ڪُرلاءُ نه هو،
بَرکا ۾ به اُڃاري اک.

پنبڻين مان ٿو مَڌُ ٽِمي،
ايڏي کيپ خُماري اک.

مان به ڏسان اِن سان دنيا،
ڏي کن لاءِ اُڌاري اک.

لُڙڪَ ٽِڙن ٿا گُلڙن جيئن،
وڻ وڻ جي آ ٽاري اک.
*