شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 59
  • 13
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

سِتارن سان رُلي راتيون پَتو تنھنجو پُڇايو آ.

سِتارن سان رُلي راتيون پَتو تنھنجو پُڇايو آ.
اکين جي انتظارين ۾ ڏِياٽين کي جَلايو آ.

سِتارا سِڪ جا پوئي مَڙهيان ٿو چنڊ کي اُن ۾،
گَگَن جي ڪَنٺ نيلي ۾ اَزل ڪيڏو سَجايو آ.

عمر آهي ڳَري ويئي برف وانگر تِکي اُس ۾،
جواني چَرس جو سُوٽو حياتي ڄڻ لڳايو آ.

محبت آهي مزدوري هي دل مسڪين پورهيت جيان،
وڇوڙي جي ڏهاڙيءَ ۾ ڏُکن کي ئي ڪَمايو آ.
*