تصور جي پَرواز
هر ستارو لڳي ٿو ٽانڊاڻو،
چنڊ جُگنوءَ جي خواب جھڙو آ.
اُڀ آهي خُدا جو آڏاڻو،
پر اُڻيندڙ الائي ڪهڙو آ؟
پوپٽن جي پَرن تي رنگيني،
ڪنھن جي آهي مَھا ڪلاڪاري.
هُو ترائيءَ تي تِتر تَرويني،
ڀِٽَ تي ٽور، مور جي پياري.
ماڪ ۾ ٿيون ڀِڄن ڪَليون ڪُنواريون،
پَنکڙين تي خُمار ڇايو آ.
مينھن پَنگهٽ مٿان، مِڙيون ناريون،
ڇا ته فطرت تي پيار ڇايو آ
هيءُ پرواز آ تَصور جي،
خيال تصوير جو ٿو رُوپ وٺي.
نيرڙي آ نظر سمندر جي،
ساحلن تي ڇُلي ٿي ڌُوپ وٺي.
*