تو سان مِلڻ پُڄاڻان پَڇتاءُ ٿو ٿئي.
پو ڪين پاڻ سان ڀي پَرچاءُ ٿو ٿئي.
ڪنھن جي به اک مَنجهان ڪو جي لُڙڪ ٿو ڪِري،
منھنجي اندر ۾ اُن جو پَڙلاءُ ٿو ٿئي.
موسم جڏھن به دل تي ٿي درد جي لھي،
گهنگهور ڄڻ گهٽا جيان ھر گهاءُ ٿو ٿئي.
اڪثر اُنھيءَ ڪَري دل رھندي اُداس آ،
احساس ھر خوشيءَ جو اِيذاءُ ٿو ٿئي.
پنھنجي وجود مان جنھن خلقيو جھان کي،
اھڙو عظيم رشتو ئي ماءُ ٿو ٿئي.
مون کان ڏِٺي نه ٿيندي دُنيا روايتي،
جنھن مَنجهه مُفلسيءَ سان اَنياءُ ٿو ٿئي.
اي دوست! جنھن کي اڄ ڪلهه ٿو دوستي چَوين،
اُن جي ته ڇانوري ۾ ڀي تاءَ ٿو ٿئي.
*